മണല്കണ്ടാലറിയാം കാറ്റിന്റെ ഗതി
ഡോ.ഗോപകുമാര് ചോലയില്
അഗാധ സമുദ്രതലങ്ങളില് നിന്ന് ശേഖരിച്ച പഴക്കംചെന്ന അവസാദങ്ങളില് അടങ്ങിയിട്ടുള്ള പൊടിമണലിന്റെ യഥാര്ത്ഥ ഉറവിടം, പ്രകൃതം, തോത് എന്നിവ കാറ്റുകളുടെ സഞ്ചാര പഥം അറിയാനുള്ള ഒരു ഉപാധി എന്ന നിലയില് സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. മൂന്ന് മുതല് അഞ്ച് ദശലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ കാറ്റുകളുടെ ഗതിവിഗതികള് വിശകലനം ചെയ്യുവാന് ഇത്തരം പ്രാകൃതമണല്തരികളുടെ അപഗ്രഥനം വഴി കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മരുഭൂമികളില് നിന്ന് വിദൂര സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് കാറ്റുകള് വഹിച്ചുകൊണ്ട് പോകുന്ന ലക്ഷക്കണക്കിന് ധൂളീ / മണല്തരികളില് പലതും
സമുദ്രങ്ങളില് (ഉത്തര ശാന്തസമുദ്രം) പതിക്കാനിടയാകുന്നു. അഗാധ സമുദ്രതലങ്ങളിലെത്തിച്ചേരുന്ന ഇവ അവസാദങ്ങളോടൊപ്പം കൂടിക്കലരുന്നു. പൗരാണികകാലം മുതല് വീശിയിരുന്ന പടിഞ്ഞാറന്കാറ്റുകളുടെ ഗതിയും പ്രകൃതിയും വിശകലനം ചെയ്യാന് ഉത്തരശാന്ത സമുദ്രത്തിലെ അഗാധതലങ്ങളില് നിന്നെടുത്ത അവസാദങ്ങള് ശാസ്ത്രകാരന്മാര് പരിശോധനാ വിധേയമാക്കി. മരുസമ്പന്നമായ പൂര്വേഷ്യയില് നിന്ന് വീശുന്ന കാറ്റുകള് കടന്നുപോകുന്ന പ്രദേശം കൂടിയാണ് ഉത്തരശാന്തസമുദ്രമേഖല. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് തന്നെ പൂര്വേഷ്യന്പ്രദേശങ്ങള് മണലാരണ്യങ്ങളായിരുന്നു. പരസ്പരം ആയിരക്കണക്കിന് കിലോമീറ്റര് അകലങ്ങളില് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഉത്തരപസഫിക് സമുദ്രത്തിലെ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ഇടങ്ങളില് നിന്ന് ശേഖരിച്ച അഗാധസമുദ്രതലാവശിഷ്ടങ്ങള് പരിശോധിക്കപ്പെട്ടപ്പോള് അവയില് പൂര്േവഷ്യന് മണലാരണ്യങ്ങളില് നിന്നുള്ള പൊടിമണലിന്റെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിയപ്പെട്ടു. വിദൂരപ്രദേശങ്ങളില് നിന്നും എത്തിച്ചേര്ന്ന മണല്ത്തരികള്, മാലിന്യാവശിഷ്ടങ്ങള് എന്നിവ അവയുടെ ഉത്ഭവസ്ഥലങ്ങള്, അവയെ വഹിച്ചുകൊണ്ട് വന്നിരിക്കാനിടയുള്ള കാറ്റുകളുടെ സഞ്ചാരപഥം, സഞ്ചാരദൂരം, സഞ്ചാരകാലഘട്ടം, ശക്തി എന്നിവ സംബന്ധിച്ച വിവരങ്ങളുടെ ഒരു ഏകോപിത ചിത്രം നല്കുന്നു.
ഇതുകൂടാതെ, അറ്റ്ലാന്റ്റിക് സമുദ്രത്തിലെ മാരിയോണ് ദ്വീപിലെ ഒരു തീരദേശ തടാകത്തില് നിന്നും ശേഖരിച്ച റേഡിയോ കാര്ബണ് അങ്കിത അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ അപഗ്രഥനത്തിലൂടെ കഴിഞ്ഞ 700 വര്ഷങ്ങളിലെ കാറ്റുകളുടെ വിന്യാസവും പ്രകൃതവും പര്യയനവും ശാസ്ത്രജ്ഞര് വെളിപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയുടെ തെക്കു കിഴക്കായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന മാരിയോണ് ദ്വീപ് കാറ്റുകളുടെ സഞ്ചാരപാതയില് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഇടമാണ്. അതിസൂക്ഷ്മ കടല് പായലുകളില് അടങ്ങിയിട്ടുള്ള ലവണാംശങ്ങള്, അഗാധസമുദ്രതലങ്ങളില് നിന്ന് ശേഖരിക്കപ്പെട്ട അവസാദങ്ങളില് അടങ്ങിയിട്ടുള്ളതും, കാറ്റ് വഴി വിദൂരസ്ഥലങ്ങളില് നിന്ന് എത്തിചേരാനിടയുള്ളതുമായ പൊടിപടലങ്ങള് എന്നിവയെ താരതമ്യ പഠനം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് പൗരാണികകാലങ്ങളിലെ കാറ്റുകളുടെ ശക്തി, സഞ്ചാരപഥം എന്നിവ ശാസ്ത്രജ്ഞര് തിട്ടപ്പെടുത്തിയത്.
താപനം കാറ്റിനെയും സ്വാധീനിക്കുന്നു
താപനത്തിലുണ്ടാകുന്ന ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്ക്ക് അനുസൃതമായി കാറ്റുകളുടെ വിന്യാസത്തിലും മാറ്റം വരുന്നു എന്നതാണ് പൊതുവെ കാണപ്പെടുന്ന വസ്തുത. 5 മുതല് 3 വരെ ദശലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് നിലനിന്നിരുന്ന പ്ലിയോസീന് (Pleocene) കാലഘട്ടത്തില് ഇന്ന് അനുഭവപ്പെടുന്നതിനേക്കാള് രണ്ട് മുതല് നാല് വരെ ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് കൂടിയ തോതില് താപനം അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡിന്റെ അന്തരീക്ഷ സാന്ദ്രതയാകട്ടെ ഏറെക്കുറെ ഇന്നത്തേതിന് സമാനവുമായിരുന്നു. പ്ലിയോസീന് കാലഘട്ടത്തില് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് സാന്ദ്രത 350ppm നും 450ppm നും ഇടയിലായിരുന്നുവെന്നാണ് അനുമാനം. അന്തരീക്ഷതാപമാകട്ടെ, ഇന്നത്തേതിനേക്കാള് 2 മുതല് 4 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് കൂടുതലും. പ്രസ്തുത കാലഘട്ടത്തിലും പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ ധ്രുവമേഖലയിലേക്കുള്ള അധിനിവേശം കൂടുതലായിരുന്നു. തുടര്ന്ന് വന്ന തണുപ്പേറിയ ഹിമയുഗ കാലഘട്ടത്തില് പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ ധ്രുവമേഖലയിലേക്കുള്ള അധിനിവേശ വിസ്തൃതി കുറയുകയും ചെയ്തു. ഇന്നത്തെ താപന കാലഘട്ടത്തിന് സദൃശ്യമായ ഒന്നായിരുന്നു പ്ലിയോസീന് (Pleocene) കാലഘട്ടം. മനുഷ്യപ്രേരിത പ്രവൃത്തികള് വഴി അന്തരീക്ഷത്തിന് ചൂടേറുന്ന പക്ഷം പ്ലീയോസീന് (Pleocene)കാലഘട്ടത്തില് പശ്ചിമവാതങ്ങള്ക്ക് സംഭവിച്ച പ്രകൃത മാറ്റത്തിന്റെ പുനരാവര്ത്തനം ഈ കാലഘട്ടത്തില് നാം തീര്ച്ചയായും പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടി വരും.
പ്ലിയോസീന് കാലഘട്ടത്തില് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് എന്തുകൊണ്ട്/എങ്ങിനെ കൂടി ?
കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് ദശാബ്ദങ്ങളോളമായി പശ്ചിമവാതങ്ങള് കൂടുതല് ശക്തിയാര്ജിച്ച് ധ്രുവമേഖലയിലേക്ക് പൂര്വാധികം കടന്നുകയറി വീശുന്നതായി നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് അധിക തോതില് പുറം തള്ളപ്പെടുന്ന ഹരിതഗൃഹവാതകമായ കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് മൂലം ഉണ്ടാകാവുന്ന താപനത്തിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചാണ് പശ്ചിമ വാതങ്ങളുടെ പ്രകൃതത്തില് മേല്പറഞ്ഞ മാറ്റം ഉണ്ടാകാനിടയായത്. ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ഹിമയുഗ സമാപ്തിയോടനുബന്ധമായ കാലഘട്ടങ്ങളിലും പശ്ചിമവാതങ്ങള് ഇത്തരം ഒരു പ്രകൃതം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു. ആ കാലഘട്ടത്തിലും ഭൂമിയില് ചൂടേറുകയും അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് സാന്ദ്രത വര്ധിക്കുകയും ഭൂമിയുടെ ദക്ഷിണാര്ധ ഗോളത്തില് വീശുന്ന പശ്ചിമവാതങ്ങള് അന്റാര്ട്ടിക്ക മേഖലയിലേക്ക് കൂടുതല് കടന്നുകയറുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഹിമയുഗശേഷം താപനം ആരംഭിക്കുന്നതിനും മുന്പായിരുന്നു പശ്ചിമ വാതങ്ങളുടെ ഇത്തരത്തിലുള്ള ചുവടുമാറ്റം. ഇത് പിന്നീട് അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡിന്റെ വര്ധനവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഘട്ടത്തിലെത്തിചേര്ന്നു.
കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡിന്റെ പ്രഭവകേന്ദ്രം അന്റാര്ട്ടിക്കയിലെ ആഴക്കടല്
17,000 വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് അന്തരീക്ഷത്തില് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് വാതകത്തിന്റെ ആധിക്യം ഉണ്ടായത് മനുഷ്യരുടെ പ്രവര്ത്തന ശൈലികളില് നിന്നല്ല; സമുദ്രങ്ങളില് നിന്നുമാണ്. അന്റാര്ട്ടിക്കയുടെ ചുറ്റുപാടുമുള്ള ആഴക്കടല് മേഖലയില് നിന്നാണ് അക്കാലത്ത് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് പ്രധാനമായും അന്തരീക്ഷത്തിലേക്കെത്തിച്ചേര്ന്നത്. ദക്ഷിണാര്ധഗോളത്തില് വീശുന്ന പശ്ചിമവാതങ്ങള് മൂലമാണ് സമുദ്രത്തില് നിന്നും അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് വ്യാപനംനടന്നത്. ദക്ഷിണാര്ധ ഗോളത്തിലെ പശ്ചിമവാതങ്ങള് സമുദ്രപര്യയനവ്യൂഹനങ്ങളെ വിക്ഷുബ്ധമാക്കുകയും അത് വഴി സമുദ്രജലത്തില് വിലയിതമായിരുന്ന കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ് ജലത്തില് നിന്ന് വിമോചിക്കപ്പെട്ട് അന്തരീക്ഷത്തിലെത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു. കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡിന്റെ അളവില് ഉണ്ടായ ഒരു ചെറു വര്ധനവോ, അതല്ലെങ്കില് അന്തരീക്ഷത്തില് ഉണ്ടായ നേരിയ താപനമോ ആദ്യഘട്ടത്തില് പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ ഗതിയെ അന്റാര്ട്ടിക്ക മേഖലയിലേക്ക് തിരിച്ച് വിട്ടിരിക്കാം. ഇപ്രകാരം അന്റാര്ട്ടിക്ക മേഖലയില് എത്തിച്ചേര്ന്ന പശ്ചിമവാതങ്ങള് തല്പ്രദേശത്തെ സമുദ്രജലത്തില് വിലയിതമായ കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡിനെ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കാം. എത്തിച്ചേര്ന്ന കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് കൂടുതല് താപനത്തിന് വഴിവയ്ക്കുകയും, കുറച്ച് കൂടി ശക്തമായ രീതിയില് പശ്ചിമവാതങ്ങള് ധ്രുവമേഖലയിലേക്ക് അധിനിവേശിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കാം. അതുവഴി കൂടുതല് കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ് സമുദ്രജലത്തില് നിന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വിമോചിതമാവുകയും താപന വര്ധനവുണ്ടാവുകയും മേല്പറഞ്ഞ പ്രക്രിയകള് പരസ്പരപ്രേരിതമായി കൂടുതല് ശക്തിയോടെ അവര്ത്തിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരുന്നിരിക്കാം. എന്നാല്, കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡിന്റെ വര്ധനവ് മൂലം ആയിരിക്കില്ല പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ ദക്ഷിണ ധ്രുവാധിനിവേശത്തിന് ആരംഭം കുറിക്കപ്പെട്ടത്; മറിച്ച്, കാലാവസ്ഥയില് ഉണ്ടായ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള വ്യതിയാനം മൂലമായിരിക്കാം അപ്രകാരം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക (Anderson teal ). ഇതുക്രമേണ മേല് പരാമര്ശിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് വര്ധനവിലേക്കും അനന്തര താപനപ്രക്രിയകളിലേക്കും നയിച്ചിരിക്കാം.
അന്റാര്ട്ടിക്കാ ഭൂഖണ്ഡത്തില് നിന്ന് 100 കിലോമീറ്റര് വടക്ക് ഭാഗത്തായി ഭൂഖണ്ഡത്തിനുചുറ്റുമുള്ള മേഖലയിലാണ് ഏറ്റവും ശക്തമായ പശ്ചിമവാതങ്ങള് കാണപ്പെടുന്നത്. പശ്ചിമവാതങ്ങള് ശക്തമായി വീശുമ്പോള് ഉണ്ടാകുന്ന സമ്മര്ദ്ദം അന്റാര്ട്ടിക്ക ഭൂഖണ്ഡത്തെ ചുറ്റി ഒഴുകുന്ന പ്രവാഹവ്യൂഹങ്ങളെ ( അന്റാര്ട്ടിക്ക പ്രദക്ഷിണപ്രവാഹങ്ങള് Antarctic Circumpolar Current) ഉടനീളം സ്വാധീനിക്കുന്നു. പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ സമ്മര്ദ്ദം മൂലം അന്റാര്ട്ടിക്ക പ്രദക്ഷിണ പ്രവാഹങ്ങളുടെ വടക്കു ഭാഗത്തുള്ള സമുദ്രമേഖലയിലെ ഇടത്തട്ടിലുള്ള സമുദ്രജലം അന്റാര്ട്ടിക്ക മേഖലയിലെ സമുദ്രോപരിതലത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നു. കഴിഞ്ഞ 50 ഓളം വര്ഷങ്ങളായി പശ്ചിമവാതങ്ങള് ദക്ഷിണ ധ്രുവോന്മുഖമായി അവയുടെ കടന്നു കയറ്റം ആരംഭിച്ചതിനാല് അന്റാര്ട്ടിക്ക പ്രദക്ഷിണ പ്രവാഹങ്ങളുമായി കൂടുതല് ചേര്ന്ന് പോകുകയും അതുവഴി സമുദ്രത്തിന്റെ ഇടത്തട്ടിലുള്ള ജലം മുന്പെന്നത്തേക്കാള് അധികം സമുദ്രോപരിതലത്തില് എത്തിചേരാനിടയാകുകയും ചെയ്യുന്നു. അവസാന ഹിമയുഗത്തിന്റെ പാരമ്യഘട്ടത്തില്, മേല് സൂചിപ്പിച്ചതില് നിന്നും തികച്ചും വിരുദ്ധമായ സ്ഥിതിഗതികളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അക്കാലത്ത് ദക്ഷിണാര്ധ ഗോളത്തിലെ പശ്ചിമ വാതങ്ങള് ഇന്നത്തേതിക്കാള് വളരെയേറെ വടക്കുനീങ്ങിയാണ് വീശിയിരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്റാര്ട്ടിക്ക പ്രദക്ഷിണ പ്രവാഹങ്ങളുമായി ഇഴുകിച്ചേരുവാന് സാഹചര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഇടത്തട്ടില് നിന്നുള്ള കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് സമ്പന്നമായ സമുദ്രജലം അവിടെ നിന്ന് സമുദ്രോപരിതലത്തില് എത്തിച്ചേര്ന്നിരുന്നുമില്ല. പടിഞ്ഞാറന് കാറ്റുകള് വീശുന്ന സാഹചര്യത്തില് സമുദ്രത്തിന്റെ ഇടത്തട്ടില് നിന്ന് ഇളകി മറിഞ്ഞ സമുദ്രോപരിതലത്തിലെത്തുന്ന ജലം കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ്, സിലിക്ക, ഇതര പോഷകങ്ങള് എന്നിവയാല് സമ്പന്നമാണ്. അന്റാര്ട്ടിക്ക ഭൂഖണ്ഡത്തിന് ചുറ്റുമുള്ള സമുദ്രോപരിതല ജലത്തിലെ ജൈവോല്പാദനത്തിന് ഇന്ധനമായി വര്ത്തിക്കുന്നതും ഇവയാണ്. ജീവികളില് നിന്നുള്ള സിലിക്ക കലര്ന്ന അവശിഷ്ടങ്ങള് സമുദ്രത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിലെത്തിച്ചേര്ന്ന് അവസാദങ്ങളില് ശേഖരിക്കപ്പെടുന്നു. ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ഹിമയുഗത്തിന് ശേഷം സിലിക്ക കലര്ന്ന ഇത്തരം നിക്ഷേപങ്ങളുടെ തോത് വര്ധിച്ചുവരുന്നതായിട്ടാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. ഹിമയുഗശേഷം താപനം അധികരിച്ചുവന്ന സാഹചര്യത്തില് പടിഞ്ഞാറന് കാറ്റുകളുടെ ധ്രുവോന്മുഖ അധിനിവേശം കൂടിയതു മൂലം പോഷക സമൃദ്ധമായ സമുദ്രജലത്തിന്റെ മേല്ത്തള്ളല് കൂടുതല് ഇടങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപിക്കുകയും, അതിനനുസൃതമായി സമുദ്രോപരിതലത്തിലെ ജൈവോത്പദന പ്രക്രിയയും, അതിനെ തുടര്ന്ന് സിലിക്ക സംയുക്തങ്ങളുടെ പുറം തള്ളലും ഏറിയതാണ് ഇതിനു കാരണം.
പ്രകൃതിയില് എന്തുമാറ്റം വരുത്തും
താപനപ്രാമുഖ്യമുള്ള കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാന സാഹചര്യങ്ങള്ക്ക് കാറ്റുകളുടെ ഗതി, മഴയുടെ പ്രകൃതം എന്നിവയില് മാറ്റം വരുത്തുവാന് സാധ്യമാണ്. പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ പ്രകൃതമാറ്റങ്ങള്ക്ക് അന്തരീക്ഷത്തിലെ ഇതര വാതവ്യൂഹങ്ങളെയും (winsd system) വര്ഷപാത പ്രകൃതങ്ങളെയും വന്തോതില് സ്വാധീനിക്കുവാനുള്ള ശേഷിയുണ്ട്. അന്തരീക്ഷത്തിനും സമുദ്രത്തിനുമിടയില് നടക്കുന്ന കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ് വിനിമയത്തിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള് തീരുമാനിക്കുന്നതില് നിര്ണ്ണായക പങ്കുള്ളവയാണ് പശ്ചിമവാതങ്ങള്.
ഭൂമിയുടെ ചരിതരേഖകള് പരിശോധിച്ച്, കാറ്റുകളുടെ ഗതിയും കാലാകാലങ്ങളില് അവക്കുണ്ടാവുന്ന വ്യതിയാനങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടരുന്നതിന് കൃത്യമായ ഉപാധികള് ഇല്ല എന്നത് ഒരു പ്രതിസന്ധിയാണ്. ഇത്തരം പഠനങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ തണുപ്പേറിയ കാലാവസ്ഥ അനുഭവപ്പെടുന്ന കാലഘട്ടങ്ങളില് (ഉദാ: ഹിമയുഗം) കാറ്റുകള് ദുര്ബലമാവുകയും ഭൂമധ്യരേഖാപ്രദേശങ്ങളില് മാത്രമായി അവയുടെ സാന്നിധ്യം കൂടുതലായി അനുഭവപ്പെടുകയും ധ്രുവമേഖലാ അധിനിവേശം കുറയുകയും ചെയ്തപ്പോള്, താപന കാലഘട്ടങ്ങളില് (1450 കള്ക്ക് മുന്പും 1920 ന് ശേഷവും) ഇവ ശക്തിയാര്ജിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായി കാണപ്പെടുന്നു. വിവരശേഖരണങ്ങളുടെ അപഗ്രഥനങ്ങളില് നിന്നും നിലവിലെ സാഹചര്യത്തില് പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ പ്രകൃതം എപ്രകാരമായിരിക്കുമെന്നും ഭാവിയിലെ അനുമാനിതകാലാവസ്ഥാ സാഹചര്യങ്ങളില് അത് എപ്രകാരമാകുമെന്നുമുള്ള നിഗമങ്ങഗളില് എത്തിച്ചേരാനാകും. 1920 കള്ക്ക് ശേഷം ദക്ഷിണ ധ്രുവദിശയിലേക്ക് തുടര്ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പശ്ചിമവാതങ്ങളുടെ അധിനിവേശം വര്ധിതതാപന സാഹചര്യങ്ങളില് വ്യാപകമാവാന് തുടരുവാന് തന്നെയാണ് സാധ്യത. (അവസാനിച്ചു)
(ലേഖകന് കേരള കാര്ഷിക സര്വകലാശാല, കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനപരിസ്ഥിതി ശാസ്ത്ര കോളജിലെ സയന്റിഫിക് ഓഫിസറും കാലാവസ്ഥ കോളമിസ്റ്റുമാണ്)
Comments