കാത്തിരിക്കുന്നത് ഗുരുതര കാലാവസ്ഥാ പ്രശ്നങ്ങള്
ഉറഞ്ഞമണ്ണും ഉരുകുംകാലം: രണ്ടാം ഭാഗം
ഡോ. ഗോപകുമാര് ചോലയില്
ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലത്തിനടിയിലേക്കും ആഗോളതാപനഫലങ്ങള് എത്തിച്ചേര്ന്നിരിക്കുന്നു. ഹരിതഗൃഹവാതകപ്രഭാവത്തില് നിന്ന് സുരക്ഷിതമായി നിലകൊണ്ടിരുന്ന ഭൗമാന്തര്ഭാഗങ്ങള്വരെ ഇപ്പോള് താപനപ്രക്രിയക്ക് അടിപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. ഭൂമിയിലെ തണുത്തുറഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലങ്ങളായ ധ്രുവപ്രദേശങ്ങളില് ഉപരിതലത്തില് നിന്ന് 10 മീറ്റര് താഴെവരെ താപനം എത്തിച്ചേര്ന്നിരിക്കുന്നു. ഇരു അര്ധഗോളങ്ങളിലെയും തണുത്തുറഞ്ഞ് മഞ്ഞ് കാണപ്പെടുന്ന ഇടങ്ങളില് 2007 മുതല് 2016 വരെ കാലയളവില് 0.3 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡോളം ചൂടേറിയിട്ടുണ്ട് . ആര്ട്ടിക്, അന്റാര്ട്ടിക്ക് മേഖലകള്ക്ക് പുറമെ, യൂറോപ്, ഏഷ്യ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലെ ഉന്നതപര്വതമേഖലകള്, സൈബീരിയന് തുന്ദ്രാപ്രദേശങ്ങള് എന്നിവിടങ്ങളില് ഭൗമോപരിതലത്തിനടിയിലെ താപനില ഏകദേശം ഒരു ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് കണ്ട് വര്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഭൂമിയിലെ അതിശീതമേഖലകളില് ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയില് കാണുന്ന മണല് പ്രദേശങ്ങളും താപനത്തിനടിപ്പെട്ട് അതിവേഗം ശോഷണവിധേയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അതിഗുരുതര കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന പ്രത്യാഘാതങ്ങള് ഉളവാക്കുവാന് ഈ പ്രകൃതിയ്ക്ക് കഴിയും. ചുരുങ്ങിയത് തുടര്ച്ചയായി രണ്ടു വര്ഷക്കാലയളവെങ്കിലും മണ്ണ് ഉറഞ്ഞ് ഹിമമിശ്രിതമായ അവസ്ഥയില് കാണപ്പെടുന്ന മേഖലകളെയാണ് 'ഉറഞ്ഞ ഹിമ-മണല്' (permafrost) എന്ന വിഭാഗത്തില് ഉള്പ്പെടുത്താനാവുക. ഇവയില് തന്നെ പലതും ദീര്ഘകാലം സ്ഥിരമായി ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയില് തന്നെ തുടര്ന്നു കൊള്ളണമെന്നുമില്ല. കളിമണ്ണ്, അവസാദങ്ങള് എന്നിവയോടൊപ്പം പൂര്ണമായി ജീര്ണിക്കാത്ത ജൈവാവശിഷ്ടങ്ങള്, ഒഴുക്കുവെള്ളത്തിലൂടെ എത്തിപ്പെടുന്ന കൃഷിയിടങ്ങളില് നിന്നുള്ള രാസവസ്തുക്കള് എന്നിവയും ഹിമപ്രദേശങ്ങളില് ശേഖരിക്കപ്പെട്ട് ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയില് നിലകൊള്ളുന്നു.
മണ്ണിന്റെ വിഘടനം
അന്തരീക്ഷതാപം കൂടുന്ന അവസ്ഥയില് ഉറഞ്ഞമണ്ണില് നിന്നുള്ള ജൈവാവശിഷ്ടങ്ങളില് നിന്നുള്ള കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ്, രാസസംയുക്തങ്ങളില് നിന്നുള്ള നൈട്രസ്ഓക്സൈഡ് എന്നിവ വന്തോതില് സ്വതന്ത്രമാക്കപ്പെട്ട് അന്തരീക്ഷത്തിലെത്തിച്ചേരുന്നു. പ്രമുഖ ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങളായ ഇവ ആഗോളതാപനം വര്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഉറഞ്ഞ മണ്ണ് താപനവിധേയമാവുന്ന പ്രക്രിയ പ്രാദേശിക സ്വഭാവം ഉള്ള ഒന്നല്ല. മറിച്ച്, അന്തരീക്ഷ താപന സാഹചര്യങ്ങളോടൊപ്പം വിവിധ പ്രദേശങ്ങളില് കാണാനാകുന്ന ഒന്നാണ്. താപനം ഏറ്റവും പ്രകടമായി അനുഭവവേദ്യമാകുന്നത് ആര്ട്ടിക് മേഖലയിലാണെന്നു പറയാം. തല്പ്രദേശങ്ങളിലെ മണ്ണ് 90 ശതമാനവും ഉറഞ്ഞരൂപത്തിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ഈ പ്രദേശങ്ങളില് ഉറഞ്ഞ മണ്ണിലെ താപനില 0.3 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് വരെ വര്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. സൈബീരിയയുടെ വടക്ക് ഭാഗങ്ങളിലാകട്ടെ താപനിലയില് ഏതാണ്ട് ഒരു ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡില് ഏറെ വര്ധനവാണ് കാണപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.
ഉറഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ തോത് താരതമ്യേന കുറവുള്ള ഇടങ്ങളില്, മണ്ണിന്റെ താപനിലയിലുണ്ടായ വര്ധനവ് 0.2 ഡിഗ്രി സെന്റ്റീഗ്രേഡ് മാത്രമാണ്. ചെറുതോതില് മഞ്ഞ് പൊഴിയുന്ന പ്രദേശങ്ങളാണിവ. ഉറഞ്ഞമണ്ണിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇപ്രകാരം പൊഴിയുന്ന മഞ്ഞ് രണ്ടുതരത്തിലാണ് താപപ്രതിരോധകാരിയായി വര്ത്തിക്കുന്നത്. ശൈത്യകാലത്ത് ഉറഞ്ഞ മണ്ണിനെ പൊതിഞ്ഞ് സംരക്ഷിക്കുന്ന ഈ ഹിമകവചം കടുത്ത ശൈത്യം ബാധിക്കാനനുവദിക്കാതെ മണ്ണിലെ ചൂട് നിലനിര്ത്തുന്നു; എന്നാല്, വേനല്ക്കാലത്താകട്ടെ സൂര്യപ്രകാശത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക വഴി ഹിമകവചത്തിനടിയിലുള്ള ഉറഞ്ഞ മണ്ണിനെ കൂടുതല് ചൂടാവാതെ സംരക്ഷിക്കുന്നു. അന്തരീക്ഷ താപനംകൂടുന്ന സാഹചര്യത്തില്, ഈ ഹിമാവരണം ഉരുകിത്തീരുന്നത് വരെ അതിനടിയിലുള്ള ഉറഞ്ഞ മണ്ണിലെ ഹിമാംശം ഉരുകാതെ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. അന്തരീക്ഷ താപന വര്ധനവ് വ്യവസായവിപ്ലവ പൂര്വ കാലഘട്ടത്തെ അപേക്ഷിച്ച് രണ്ട് ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡില് കവിയാതിരിക്കുവാന് ലോക രാഷ്ട്രങ്ങള് ശ്രദ്ധിച്ചാല് പോലും ഉറഞ്ഞ മണ്ണിലടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഹിമാംശം ഉരുകുവാനും, അതുവഴി മണ്ണിലെ ജൈവാംശങ്ങളില് സംഭരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങള് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വിമോചിതമാവാനും ഉള്ള സാധ്യത അവഗണിക്കാനാവില്ല; അതുവഴി വീണ്ടും ആഗോളതാപനം അധികരിക്കുന്നതിനുള്ള സാധ്യതയും. ഉത്തരാര്ധഗോളത്തിലെ ഉറഞ്ഞ മണ്പ്രദേശങ്ങളുടെ പകുതിയിലേറെയും അസ്ഥിരസ്വഭാവത്തോടു കൂടിയവയാണ്. ഋതുഭേദങ്ങള്ക്കനുസൃതമായി ഉറഞ്ഞ നിലയില് കാണുകയോ അഥവാ ഹിമാംശം ഉരുകി ഇളകി കിടക്കുന്ന നിലയിലേക്ക് പരിവര്ത്തനം ചെയ്യപ്പെടുകയോ ചെയാറുണ്ട് ഇവ.
ഉത്തരാര്ധഗോളത്തിലെ 58 ശതമാനം ഉറഞ്ഞ നിലങ്ങളും പ്രത്യേക ഋതുക്കളില് മാത്രം ഉറഞ്ഞ സ്വഭാവം കൈവരിക്കുന്നവയാണ്. ഇവയുടെ വിസ്തീര്ണം ഉദ്ദേശം 55 ദശലക്ഷം ചതുരശ്രകിലോമീറ്റര് വരും. ഇതില്തന്നെ വലിയൊരു ശതമാനം ഭൂപ്രദേശങ്ങള്ക്ക് കീഴില് സ്ഥിരമായി ഉറഞ്ഞ മണ്ണ് ആണ്. ഇപ്രകാരം സ്ഥിരസ്വഭാവത്തോടെ വര്ത്തിക്കുന്ന ഉറഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ വ്യാപ്തി 23 ദശലക്ഷം ചതുരശ്രകിലോമീറ്റര് വരുമെന്ന് തിട്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. സൈബീരിയ, തിബറ്റന് പീഠഭൂമി, അലാസ്ക, കാനേഡിയന് ആര്ട്ടിക് പ്രദേശങ്ങള്, ഉയര്ന്ന പര്വത പ്രദേശങ്ങള് എന്നിവിടങ്ങളിലാണ് ഉറഞ്ഞ ഹിമ- മണല് മിശ്രിതപ്രദേശങ്ങള് കൂടുതലും സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.
ഉത്തരാര്ധഗോളത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ദക്ഷിണാര്ധഗോളത്തില് സമുദ്രമേഖലയുടെ വിസ്തൃതി കൂടുതലും കരപ്രദേശങ്ങള് കുറവുമാണ്. ഉറഞ്ഞ ഹിമമണല് പ്രദേശങ്ങള് ഇവിടങ്ങളില് താരതമ്യേന കുറവാണ്. അന്റാര്ട്ടിക് ഭൂഖണ്ഡത്തിലും ഉറഞ്ഞ ഹിമമണല്നിലങ്ങളുണ്ട്. ഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ 0.3 ശതമാനനവും തരിശുനിലങ്ങളാണ്. അവ എല്ലാം തന്നെ ഉറഞ്ഞമണ് നിലങ്ങളുമാണ്. ഇത് കൂടാതെ കനത്ത ഹിമഭിത്തികള് ക്കടിയിലും ഉറഞ്ഞ മണ്നിലങ്ങള് ഉണ്ടായേക്കാം. ആയിരക്കണക്കിന് അടി കനത്തിലുള്ള ഹിമപാളികള്ക്കടിയില് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഇത്തരം പ്രദേശങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള വിവരശേഖരണം പ്രായേണ ദുഷ്ക്കരമാണ്. ആര്ട്ടിക് സമുദ്രത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ ചിലയിടങ്ങളും ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയിലാണ്. സ്ഥിരമായി ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയിലുള്ള സമുദ്ര അടിത്തട്ട് ചിലയിടങ്ങളില് കാണപ്പെടുന്നു.
11,000 വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്്പ് നമ്മുടെ ഭൂമി
കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ ഉറഞ്ഞനിലങ്ങള് ഏകദേശം 11000 വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ്, അവസാന ഹിമയുഗകാലത്ത് രൂപം കൊണ്ടവയാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. അക്കാലഘട്ടത്തില് ഭൂമിയിലെ ജലശേഖരത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ഹിമരൂപത്തിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്നത്. ഒഴുകുന്ന അവസ്ഥയില് ജലം വിരളമായിരുന്നതുമൂലം, സമുദ്രനിരപ്പ് ഇന്നുള്ളതിനേക്കാള് താഴ്ന്ന നിലയിലായിരുന്നു. ഭൂരിഭാഗം കരപ്രദേശങ്ങളും കൊടും ശൈത്യത്തിനടിപ്പെട്ട് ഉറഞ്ഞ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. ഹിമയുഗം അവസാനിച്ചതിന് ശേഷം കടല്നിരപ്പ് ഉയരുകയും ഹിമയുഗകാലഘട്ടത്തില് ഉറഞ്ഞുകിടന്നിരുന്ന ഭൂപ്രദേശങ്ങള്ക്കുമേല് വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. സമുദ്രങ്ങളുടെ അടിയില് ഉറഞ്ഞുകാണപ്പെടുന്ന പ്രദേശങ്ങള്ക്ക് ചിലയിടങ്ങളില് 100 മീറ്ററോളം കനമുണ്ട്. ആര്ട്ടിക് മഹാസമുദ്രത്തിനടിയില് മാത്രമാണ് ഇത്തരം ഉറഞ്ഞനിലങ്ങള് കാണപ്പെടുന്നത്. ദക്ഷിണാര്ദ്ധഗോളത്തില് ഇവ കാണപ്പെടുന്നില്ല. ആര്ട്ടിക് മേഖലയാവട്ടെ ഉത്തരാര്ധഗോളത്തിലെ ഏറ്റവും ദ്രുതഗതിയില് ചൂടേറുന്നപ്രദേശമാണ്. ചൂടേറുന്നതിനൊപ്പം ഉറഞ്ഞനിലങ്ങളില് നിന്ന് കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡ്, നൈട്രസ്ഓക്സൈഡ് തുടങ്ങിയ ഹരിത ഗൃഹവാതകങ്ങള് ധാരാളമായി മോചിതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാല് താപനസാഹചര്യങ്ങളില്, ധ്രുവപ്രദേശങ്ങളിലെ ഉറഞ്ഞഹിമമണല് മിശ്രിതനിലങ്ങളില് ശേഖരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കാര്ബണ്ശേഖരം താഴ്ന്ന അക്ഷാംശപ്രദേശങ്ങളില് സംഭരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കാര്ബണ് ശേഖരത്തെക്കാള് വ്യതിയാനവിധേയമാണ്. ഉത്തരധ്രുവത്തിലെ അലാസ്കാ മേഖല അന്തരീക്ഷ കാര്ബണിന്റെ വന്സംഭരണിയാണ്. പ്രതിവര്ഷം 3.7 ദശലക്ഷം ടണ് അന്തരീക്ഷ കാര്ബണ് ആണ് ഈ മേഖലയില് ആഗിരണം ചെയ്ത് സംഭരിക്കപ്പെട്ട് വരുന്നത്.
ആര്ട്ടിക്മേഖലയില് അന്തരീക്ഷതാപനത്തില് ഇരുപതാംനൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭം മുതല് 3.0 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡിന്റെ വരെ അന്തരീക്ഷ താപ വര്ദ്ധനവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അന്തരീക്ഷതാപത്തിലുള്ള വര്ദ്ധനവ് ധ്രുവപ്രദേശങ്ങളില് സസ്യവളര്ച്ച വര്ധിക്കുവാനിടയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇതുമൂലവും കാര്ബണ് ആഗിരണശേഷി വര്ധിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല് താപനം മൂലം കാര്ബണിന്റെ വന്ശേഖരമായ ഉറഞ്ഞമണ്നിലങ്ങളുടെ വിസ്തൃതിയാകട്ടെ 2100-ഓടെ 25 ശതമാനം കണ്ട് കുറഞ്ഞേക്കാമെന്ന് പ്രവചിക്കപ്പെടുന്നു.
ജെറ്റ് പ്രവാഹങ്ങളെയും ബാധിക്കുന്നു
ആര്ട്ടിക് സമുദ്രമേഖലയിലെ ഹിമശേഖരത്തില് സംഭവിക്കുന്ന ശോഷണം അന്തരീക്ഷത്തിലെ സ്ട്രാറ്റോസ്ഫിയര് മണ്ഡലത്തില് വീശുന്ന ''ജെറ്റ് പ്രവാഹങ്ങള്'' എന്നറിയപ്പെടുന്ന കാറ്റുകളുടെ ഗതി, വിന്യാസം എന്നിവയെ സ്വാധീനിക്കുന്നു.
മധ്യഅക്ഷാംശങ്ങള്ക്കു മീതെ പശ്ചിമദിശയില് നിന്ന് വീശുന്ന ശക്തിയേറിയ കാറ്റുകളാണ് ജെറ്റ്പ്രവാഹങ്ങള്. ഈ മേഖലയിലെ കാലാവസ്ഥാ വ്യൂഹത്തിന്റെ നിര്ണ്ണായക ഘടകങ്ങളെ ഇവ പടിഞ്ഞാറ് നിന്നും കിഴക്കോട്ട് തള്ളുന്നു. ഭൂതലത്തില് നിന്ന് 10 കിലോമീറ്ററോളം ഉയരത്തിലാണ് ഇത്തരം കാറ്റുകള് വീശുന്നത്. ഉഷ്ണമേഖല, ആര്ട്ടിക് മേഖല എന്നിവിടങ്ങള് തമ്മിലുള്ള അന്തരീക്ഷതാപവ്യതിയാനമാണ് ഇത്തരം കാറ്റുകള് ഉണ്ടാവാന് കാരണം. മുന് കാലങ്ങളില് ഇവ മണിക്കൂറില് 500 കിലോമീറ്റര് വരെ വേഗതയാര്ജ്ജിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്, സമീപകാലത്തായി ഇത്തരം പ്രവാഹങ്ങളുടെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചുവരുന്നതായി കാണപ്പെടുന്നു. ഭൂമദ്ധ്യരേഖക്ക് സമാന്തരമായി വീശുന്ന പ്രകൃതത്തിലും മാറ്റംവന്നിരിക്കുന്നു. പകരം, ഉത്തരാര്ദ്ധഗോളത്തിനു കുറുകെ തരംഗരൂപത്തില് സഞ്ചരിക്കുവാനുള്ള പ്രവണതയാണ് മുന്നിട്ട് നില്ക്കുന്നത്. മാത്രമല്ല, ശൈത്യകാലത്ത് ആര്ട്ടിക് മേഖലയില് നിന്ന് മധ്യഅക്ഷാംശങ്ങളിലേക്ക് ശീതവായുവിന്റെ കടന്നു കയറ്റത്തിനും ഇത്തരം വായുതരംഗങ്ങള് കാരണമാവുന്നു. വേനല്ക്കാലത്ത് ശക്തിക്ഷയിക്കുന്ന ജെറ്റ്പ്രവാഹങ്ങള് നീണ്ട് നില്ക്കുന്ന ഉഷ്ണതരംഗങ്ങള്, ദൈര്ഘ്യമേറിയ വരള്ച്ചാവേളകള് എന്നിവക്കും കാരണമാവുന്നു. ഉദാഹരണമായി, 2019 ജനുവരി അവസാനം അമേരിക്കന് ഐക്യനാടുകളുടെ മദ്ധ്യ-പശ്ചിമ ഭാഗങ്ങളില് അനുഭവപ്പെട്ട അതിശൈത്യം, 2003, 2006, 2015, 2018 വര്ഷങ്ങളില് ദുര്ബലമായ ജെറ്റ് പ്രവാഹം മൂലം യൂറോപ്പില് നീണ്ടുനിന്ന ഉഷ്ണതരംഗപ്രഭാവവും, വരള്ച്ചയും എന്നിവ ഉദാഹരണമായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടാവുന്നതാണ്.
മധ്യ അക്ഷാംശമേഖലകളെ അപേക്ഷിച്ച് ആര്ട്ടിക്മേഖലകളില് അന്തരീക്ഷ താപനവര്ദ്ധനവ് കഴിഞ്ഞ ദശകങ്ങളില് കൂടുതല് വ്യക്തമായിരുന്നു. തന്മൂലം ആര്ട്ടിക്പ്രദേശത്തെ, കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന പ്രഭാവങ്ങളുടെ 'ഊര്ജ്ജിതമേഖല'(hotspot) എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാം. ഇതിനോടനുബന്ധമായി, ഉറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സമുദ്രമേഖലകളിലെ ഹിമപാളികളുടെ കനത്തില് സാരമായ കുറവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. സമുദ്രോപരിതലത്തിലുള്ള മഞ്ഞ്പാളികള് ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന ഘട്ടത്തില് അതിന് താഴെയുള്ള സമുദ്രജലത്തിലെ സംഭരിതതാപോര്ജ്ജം അന്തരീക്ഷത്തിലെ ട്രോപോസ്ഫിയര്-സ്ട്രാറ്റോസ്ഫിയര് മണ്ഡലങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നു. സ്ട്രാറ്റോസ്ഫിയര് മണ്ഡലത്തിലെത്തിച്ചേരുന്ന താപോര്ജ്ജം ആ മേഖലയിലെ അതിശൈത്യം അനുഭവപ്പെടുന്ന തനതുഅന്തരീക്ഷ സ്ഥിതിയില് മാറ്റം വരുത്തുന്നു. തല്ഫലമായി തണുത്തവായു താഴെ ട്രോപോസ്ഫിയര് മണ്ഡലത്തിലേക്കിറങ്ങി ചുറ്റുപാടും പ്രസരിക്കുവാനിടയാകുന്നു. ഇത്തരത്തില് ലോകത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിലും അതിശൈത്യം അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്. അമേരിക്കന് ഐക്യ നാടുകളിലും യൂറോപ്പിലും അനുഭവപ്പെട്ട അതിശൈത്യം ഉദാഹരണം.
ചൂടുരുക്കുന്നു, ധ്രുവങ്ങളെയും
സമീപദശകങ്ങളില് ആര്ട്ടിക്മേഖലയിലെ ശൈത്യകാല താപനിലയില് ഉഷ്ണമേഖലാപ്രദേശങ്ങളിലെ താപവര്ധനവിനെ അപേക്ഷിച്ച് ഇരട്ടി നിരക്കിലാണ് വര്ദ്ധനവ് കാണപ്പെടുന്നത്. ഇതുമൂലം മേഖലയിലെ ഹിമശേഖരത്തിലും ഹിമപാളികളുടെ കനത്തിലും വന് കുറവുണ്ടായിരിക്കുന്നു. 'ആര്ട്ടിക് ആംപ്ലിഫിക്കേഷന്' എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ പ്രതിഭാസം മൂലം മദ്ധ്യഅക്ഷാംശങ്ങള്, ആര്ട്ടിക് മേഖല എന്നിവിടങ്ങള് തമ്മിലുള്ള താപവ്യത്യാസത്തിന്റെ തോത് കുറയുന്നു. ആര്ട്ടിക്മേഖലയില് നിന്ന് ദക്ഷിണദിശയിലേക്കുള്ള അന്തരീക്ഷപര്യയനം, ചൂടേറിയവായുവിന്റെ ആര്ട്ടിക് മേഖലയിലേക്കുള്ള തിരശ്ചീനസഞ്ചാരം എന്നീ ഘടകങ്ങളാണ് ഈ മേഖലകള് തമ്മിലുള്ള താപഅന്തരം കുറയുവാനുള്ള കാരണങ്ങള്. ഇതിന് പുറമെ ആര്ട്ടിക്മേഖലയില് നിന്നുള്ള, തണുത്ത്വരണ്ട വായുവിന്റെ മദ്ധ്യ അക്ഷാംശങ്ങളിലേക്കുള്ള കടന്നുകയറ്റം യൂറേഷ്യ, വടക്കേ അമേരിക്ക എന്നിവിടങ്ങളില് ശീതവായു സ്ഫോടനത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ചൂടേറിയവായു എത്തപ്പെടുന്നത് മൂലം ആര്ട്ടിക് മേഖലയിലെ സമുദ്രോപരിതല ഹിമപാളികളുടെ കനംകുറയുകയും അതുവഴി സമുദ്രത്തില്നിന്ന് കൂടിയനിരക്കില് താപോര്ജ്ജം അന്തരീക്ഷത്തിലേക്കെത്തപ്പെടാന് ഇടയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അനുമാനിത തോതിനെക്കാള്, 20 ശതമാനം കൂടുതല് ഹിമമണല് മിശ്രിതം ഉരുകാനുള്ള സാധ്യതയിലേക്കാണ് അന്തരീക്ഷ താപവര്ദ്ധന വിന്റെ പ്രവണത മുന്നറിയിപ്പ്നല്കുന്നത്. തല്ഫലമായി വലിയ തോതില് ഹിമമണല് മിശ്രിതത്തിലടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങള് ഭൗമാന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വിമോചിതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. ആഗോള താപനിലയിലെ ഓരോ ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് വര്ധനവിനും ഉദ്ദേശം നാല് മില്ല്യണ് ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റര് വിസ്തൃതി വരുന്ന ഉറഞ്ഞ ഹിമമണല് ഇപ്രകാരം ഉരുകി ഇല്ലാതാക്കുവാന് ഉള്ള ശേഷിയുണ്ട്. ഹിമമണല്പ്രദേശം ഉരുകുവാന് ആരംഭിക്കുമ്പോള് അതില് അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ജൈവപദാര്ഥങ്ങള് വിഘടിക്കുകയും കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ് , മീഥേന്, നൈട്രസ്ഓക്സൈഡ് എന്നിവയടക്കമുള്ള ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങളെ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് പുറന്തള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു. പുറംതള്ളപ്പെടുന്ന ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങള് ഭൗമാന്തരീക്ഷം ചൂടേറ്റുന്നതിനുള്ള പ്രക്രിയയില് ഭാഗഭാക്കാവുകയും ചെയ്യുന്നു. നിലവില് അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ളതിനേക്കാള് കൂടിയതോതിലുള്ള കാര്ബണ് ആണ് ഉറഞ്ഞ ഹിമമണല് മിശ്രിതത്തില് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങളെ പുറംതള്ളുന്നു എന്നതിന് പുറമെ, ഉയര്ന്ന അക്ഷാംശങ്ങളില് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന കെട്ടിടങ്ങള്, മറ്റ് നിര്മിതികള് എന്നിവക്ക് കേട് പാടുകള് സംഭവിക്കും എന്നതും ഹിമമണല്മിശ്രിതം ഉരുകുന്നതിന്റെ മറ്റൊരു പാര്ശ്വഫലമാണ്. ഉയര്ന്ന അക്ഷാംശ മേഖലകളില് ഉദ്ദേശം 35 ദശലക്ഷം ജനങ്ങളാണ് നിവസിക്കുന്നത്.
മണ്ണുരുകുന്നത് കെട്ടിടങ്ങള്ക്കും ഭീഷണി
മണ്ണിലെ ഹിമാംശം വന്തോതില് ഉരുകുമ്പോള് നിലത്തിന്റെസ്ഥിരത നഷ്ടമാവുകയും റോഡുകള്, കെട്ടിടങ്ങള് എന്നിവ ഇടിഞ്ഞ് തകരാന് ഇടയാവുകയും ചെയ്യുന്നു. ലോകത്തെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ആര്ട്ടിക് പ്രദേശങ്ങളില് താപനപ്രഭാവം ഇരട്ടിയാണ്. ഇക്കാരണം കൊണ്ട് തന്നെ വന്വിസ്തൃതിയില് ഈ പ്രദേശങ്ങളിലെ ഹിമമണല് മിശ്രിതത്തിലെ ഹിമാംശം ഉരുകിനഷ്ടപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത നിലനില്ക്കുന്നു. വ്യവസായപൂര്വ്വകാലഘട്ടത്തെ അപേക്ഷിച്ച് അന്തരീക്ഷ താപ വര്ദ്ധനവ് രണ്ട്ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡില് പരിമിതപ്പെടുത്തിയാല് തന്നെ നിലവിലുള്ള ഉറഞ്ഞഹിമമണല് പരപ്പിന്റെ 40 ശതമാനത്തിലേറെ ഉരുകി നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കും. എന്നാല്, താപ വര്ധനാ പരിധി 1.5 ഡിഗ്രി എന്ന നിലയില് ഭേദഗതി ചെയ്യുന്ന പക്ഷം ഏകദേശം 2 ദശലക്ഷം ചതുരശ്ര കിലോമീറ്ററോളം ഹിമമണല് പരപ്പ് സംരക്ഷിക്കാനായേക്കാം. സൈബീരിയ, ഗ്രീന്ലാന്ഡ്, വടക്കേ അമേരിക്ക എന്നിവ ഉള്പ്പെടുന്ന ആര്ട്ടിക്മേഖലയിലെ ഉറഞ്ഞ ഹിമമണല് വിതാനത്തില് ഏകദേശം 1700 ഗിഗാ ടണ്ണോളം കാര്ബണാണ് മണ്ണില് ലയിച്ച ജൈവസംയുക്തങ്ങളുടെ രൂപത്തില് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള കാര്ബണ്ഡയോക്സൈഡിന്റെ തോതിനേക്കാള് ഇരട്ടിയോളം വരുമിത്. ഈ കാര്ബണ് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വിമോചിതമാവുകയാണെങ്കില് കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന പ്രത്യാഘാതങ്ങള്ക്ക് രൂക്ഷതയേറും എന്നതില് സംശയമില്ല.
അതുവഴിയുണ്ടാകുന്ന സാമ്പത്തിക നഷ്ടമാകട്ടെ ഉദ്ദേശം 43 ട്രില്ല്യന് ഡോളറിന് തുല്യമായ തുകയായിരിക്കും. ഉറഞ്ഞഹിമമണല് നിലങ്ങളിലെ ഹിമാംശം ഉരുകുന്നഅവസ്ഥവന്നാല് അതുമൂലം തല്പ്രദേശങ്ങള് ശാശ്വതമായ അസ്ഥിരസ്വാഭാവം കൈവരിക്കുന്നതായിട്ടാണ് കാണപ്പെടുന്നത്.
ഉന്നത അക്ഷാംശങ്ങളില് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന അതിശൈത്യമുള്ള പ്രദേശങ്ങളില് മാത്രം സംഭവിക്കുന്നതോ അവിടങ്ങളില് മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതോ ആയ ഒറ്റപ്പെട്ടപ്രതിഭാസമല്ല ഉറഞ്ഞഹിമമണല് നിലങ്ങളിലെ ഹിമാംശം ഉരുകി ഇല്ലാതാകുന്ന സ്ഥിതി; മറിച്ച് ആഗോള താപനപ്രക്രിയക്ക് ആക്കംകൂട്ടുന്ന ഹരിതഗൃഹവാതകങ്ങള് വന് തോതില് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് പുറംതള്ളപ്പെടുന്നതും, വ്യാപക നശീകരണസ്വഭാവം ആര്ജിക്കുവാന് കഴിയുന്നതുമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണത്. ആഗോളതാപനം കൂടുമ്പോള് ഉറഞ്ഞഹിമമണല് പ്രദേശങ്ങളിലെ ജൈവഘടകങ്ങള്, രാസപദാര്ഥങ്ങള് എന്നിവ വിഘടിച്ച് ഹരിതഗൃഹവാതക ഉത്സര്ജ്ജനം നടക്കുന്നു. ഇത് വീണ്ടും ആഗോളതാപനത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുന്നു. ക്രമേണ, പ്രാദേശിക സ്വഭാവം വെടിഞ്ഞ് ഒരു സാര്വത്രിക സ്വഭാവം ഈ പ്രക്രിയക്ക് കൈവരുന്നു.
(അവസാനിച്ചു)
(തൃശൂര് കാര്ഷിക സര്വകലാശാലയിലെ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന പഠന അക്കാദമിയിലെ സയിന്റിഫിക് ഓഫിസറും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന ശാസ്ത്രജ്ഞനുമാണ് ലേഖകന്)
Comments